VERON A63
Friese Wouden
____________

VERON afdeling Friese Wouden
Afdelingsblad 'CQ Friese Wouden'

Het verhaal van een medewerker

door PA3FXI

Het is ondertussen alweer jaren geleden dat ik mij door Gerben PA2GHG heb laten strikken om als medewerker te helpen bij het organiseren van de FRM. Mij werd te verstaan gegeven, dat ik waarschijnlijk erg geschikt zou zijn om het inpraat¬station te bemannen, dit omdat ik een echte praat-amateur ben.....

De eerste opdracht was om een helper te vinden, zodat ik niet alleen die honderden stations hoefde binnen te loodsen. Een van de eerste stations die ik vroeg om dat dan samen met mij te gaan doen, was Ab - toen PE1LRQ - nu PA3GEX en hij was direct bereid.

Maar omdat wij een soort haat-liefdever-houding hebben (dan zegt hij weer teveel en een andere keer laat ik mijn hart weer eens teveel spreken, zodat ik iets zeg wat beter niet gezegd had kunnen zijn), hadden wij afgesproken dat wij elk een kist rotte tomaten en of eieren zouden meenemen. Wanneer á‚áá‚án van ons op de markt zijn grote mond open deed konde wij elkaar daarmee gelijk om de oren gooien. Een grote glazen plaat stond ook op het programma om meegenomen te worden om als tussenschot dienst te kunnen doen. Maar het is er nooit van gekomen om het een en ander ook daadwerkelijk te gaan gebruiken HI. In een dergelijke sfeer hebben wij dus daar ons werk gedaan en we hebben erg veel plezier gehad.

Vorig jaar, om nog even een anecdote te verhalen, zaten Weit - PA3ESF en Eppie - PE1NBB vlak naast ons inpraatstation met hun RTTY en Packet gebeuren. Tijdens het opbouwen hoorde ik de heren wel mopperen, want er was iets dat niet wou zoals het zou moeten. Kreten als 'Wat hast do no wer forkeard oansluten' en 'Werom wol dat no net', volgden elkaar op. Mede omdat ik toen net het bericht binnen had dat de call PE1CZQ omgeruild zou kunnen worden voor een PA3 call en ik daar natuurlijk nog bijzonder trots op was, heb ik de heren het volgende aanbod gedaan. 'Vertel mij maar even wat er aan de hand is, want een splinternieuwe PA3-er zal vast wel weten wat jullie nu weer verkeerd hebben gedaan, dan zal ik het wel oplossen'.

Een groot lachsalvo was het gevolg, maar de stemming zat er direct wel goed in. Zo ook tijdens de afgelopen FRM. het spul van Weit en Eppie werkte binnen de kortste keren helemaal naar wens. Dat mijn aanbod ook deze keer om als PA3'er te helpen, werdt met de kreet 'Der begjint er alwer' en veel gelach af-gedaan. In het kort is hiermee wel ongeveer de stemming aangegeven, waarin zich het FRM gebeuren onder de meeste medewerkers afspeelde.

Ergens is het mij nog steeds een raadsel hoe men de FRM steeds weer zo goed weet te organiseren en dat steeds weer in zo'n goede stemming. Dat er weinig of niet gemopperd wordt en als dat wel eens het geval is, dan is het ook zo weer met een kwinkslag en een pluim op de hoed goed gemaakt. Voor mij is de FRM steeds weer een van de hoogtepunten in het jaar, de leuke sfeer onderling en de contacten met de andere bezoekers op de markt, is iedere keer weer de reden om er met plezier naar uit te kijken. Of er dan ook nog allerlei dingen te koop zijn, staat bij mij op het tweede plan.

Zo hebben wij ook dit jaar weer de FRM beleefd, niets dan lof, leuke stemming, veel, erg veel bekenden ontmoet en bijgepraat en last but not least erg mooi weer. Ook dit jaar weer erg veel bezoekers, ongeveer 2000 en Ab en ik hebben denk ik 10 stations binnengeloodst, zodat ook wij weer hebben bewezen absoluut onmisbaar te zijn. Ook mijn XYL, de bij jullie allemaal wel bekende Dirkje, doet tegenwoordig mee met de organisatie en helpt mee om de kaarten te verkopen, zo ook afgelopen zaterdag. Als besluit van mijn verhaal daarom nog een aardigheidje. Dirkje zat bij de achterste kassa en op zeker moment was er een heer, die even van het terrein af wou, om later weer terug te kunnen keren. Die mogelijkheid is voorzien. Om oneerlijkheid tegen te gaan, geeft men dan een stempeltje op de hand, zodat men later weer toegang kan krijgen. Maar deze mijnheer wilde niet een stempeltje op de hand. Dat is zo'n smerige troep en wil er niet meer af. 'Het zal toch moeten' zei Dirkje, 'maar het is niet beslist noodzakelijk dat het op de hand komt, U kunt het stempel ook wel ergens anders krijgen'.

De heer keek wat ongelovig en wist niet wat hij hier mee aan moest. 'Maar er zijn natuurlijk wel grenzen, waar u het stempeltje zou willen hebben', zo heeft ze hem meegedeeld. Hij is toch met een stempeltje op zijn hand vertrokken en enige tijd later weer teruggekomen.

Zo is ook dit jaar de FRM wat ons betreft weer uitstekend geslaagd en ik begrijp niet, dat er nog mensen zijn die er niets aan vinden en dus niet komen. Ze weten niet wat ze missen! Dus graag tot volgend jaar. Wij zullen zeker weer van de partij zijn!