VERON A63
Friese Wouden
____________

VERON afdeling Friese Wouden
Afdelingsblad 'CQ Friese Wouden'

door PA3BHS

12 november 1993

Omdat Germ - PA2GHG later zou komen, heeft de voorzitter gewacht tot hij aanwezig was, voordat hij de vergadering opende.

In CQ Friese Wouden van november staat een artikel over de uitreiking van de Gouden Speld aan Bouke - PAoZH. Door technische oorzaken is niet het hele artikel geplaatst, dit zal in het decembernummer herplaatst worden. Er is een map gemaakt met daarin foto's en de toespraken van de uitreiking. Te zijner tijd zal deze map aan Bouke overhandigd worden.

Op 30 november gaat een delegatie van het afdelingsbestuur naar de regionale bijeenkomst met HB leden te Assen. Jan - PA3BWZ vraagt of het callboek ingebonden kan worden i.p.v. geplakt, omdat bij intensief gebruik het boekje uit elkaar valt.

Op de afgelopen bestuursvergadering was een delegatie van de repeatergroep HVN uitgenodigd. De commissie is versterkt door PA3FHY. Rob - PE1OEK zal nieuwtjes vanuit het bestuur in de ronde bekendmaken.

Bij de ingekomen stukken is een brief van de redactie van Electron, waarin prijzen voor de kerstpuzzel van Electron worden gevraagd. De afdeling stelt 2 prijzen beschikbaar, te weten een printset voor de PA3BHS ontvanger met Xtallen en een jaar abonnement op CQ-Friese Wouden.

Bij de rondvraag meldt Joeke - PAoVDV, dat a.s. zaterdag en zondag de traditionele PA-contest wordt gehouden, hij roept de leden van de afdeling op om hier eens aan mee te doen, de contest duurt slechts 2.5 uur, zaterdag CW en zondag SSB op 40 en 80 meter.

Rob - PE1OEK vraagt zich af, of sommige amateurs de amateurbanden niet te veel gebruiken om via packet computerprogramma's uit te wisselen. Volgens Kor - PAoKDV valt dit wel mee, omdat de effectieve snelheid slechts 300 Bd is. Om grote programma's uit te wisselen, kost dit wel erg veel tijd. Kor zal hier eens een artikel over schrijven.

Het valt Rob ook op, dat er zeer veel artikelen uit CQ in andere afdelingsbladen worden opgenomen, dit is een compliment.

Izaak - PE1MIP vraagt, of er speciale bandsegmenten voor 2400 Bd packet komen. Nee, dit verkeer vindt op de normale frequenties plaats. Anne - PA3ATK vraagt, of hij ook andere Xtallen krijgt, als de DX-cluster naar een andere frequentie gaat. Jan - PA3AJF en Jelle - PA2JPC gaan in Ijlst een station bemannen t.b.v. de Elfsteden contest.

Dan is het tijd voor de lezing. Hendrik de Waard - PAoZX zal iets over echo's op de HF banden gaan vertellen. Hij vertelt, hoe hij tot dit onderzoek is gekomen. Op 10m blijkt, dat als 2 Nederlandse stations een verbinding met de States hebben, ze elkaar ook kunnen horen, terwijl de antennes parallel staan. Als ze de antennes naar elkaar toedraaien, kunnen ze elkaar niet meer horen, er is dus sprake van reflectie. Maar waar komt deze reflectie vandaan? Hendrik besloot, samen met Jan - PAoFA, een onderzoek te starten. Jan bouwde een pulsgever met een NE555. Op deze manier kon Hendrik het oorspronkelijke signaal van Jan plus de echo hiervan op een scoop zichtbaar maken. Het bleek, dat de echo 12 ms later dan het oorspronkelijk signaal kwam. Een reken sommetje leert, dat 12 ms/2 * 300= 1800 km. 300 is lichtsnelheid in milliseconde (300.000/s) en omdat het signaal heen en terug gaat, gedeeld door twee.

Als de kaart erbij gepakt wordt, blijkt het signaal midden op de oceaan gereflecteerd te worden, dat kan dus alleen maar door golven op de oceaan gebeurt zijn. Dit blijkt ook wel uit het grillige karakter van de echo's. Als de antenne naar het zuiden wordt gericht, blijkt er ook een echo op te treden op een afstand van 28700 km. Hier blijkt het Atlas gebergte zich te bevinden. Deze echo's zijn ook veel stabieler.

Het blijkt, dat dergelijke proeven in 1952 ook al eens zijn uitgevoerd op de universiteit van Stanton met 1 Kw vermogen en draaibare antennes. In de tijd, dat er nog geen weersatellieten waren, had men in de States een station met grote draaibare antennes, waarmee men stormen op de oceaan kon "bekijken".

Hendrik heeft ook nog een proef gedaan om te kijken, hoelang het duurt, voordat er ionisatie onder invloed van de zon optreedt. Dit blijkt zo'n 1.25 uur te duren. Het "afbreken" van de geioniseerde lagen duurt echter nog langer n.l. 2 uur.

De Woodpecker uit de USSR is ook een soort lange afstandsradar. Waarschijnlijk kon men hiermee in de States zelfs meren met een doorsnede tot 10 km zien. Na de pauze vertelt Hendrik nog hoe de pulsgever is gemaakt en laat hij via bandopnamen op de scoop zien hoe de echo's eruit zien.

Hierna werd, na een ieder wel thuis te hebben geheten, de vergadering gesloten.